Waarschijnlijk hebben de Sumeriers rond 3000 voor Christus het wiel uitgevonden. Maar het waren de Egyptenaren die het wiel beter en sterker maakten.

Ook vonden de draaischijf van de pottenbakker uit. Die word nu nog steeds gebruikt. Boten werden niet met hout gemaakt zoals je zou verwachten. Dit was omdat hout moeilijk verkrijgbaar en duur was. De Egyptenaren gebruikten in plaats van hout Papyrus. Dat is een rietsoort die wel 3 meter hoog kan worden en het heeft een driehoekige stengel. Om boten met papyrus te maken werd het riet strak aan elkaar vastgebonden, en aan een frame vast gemaakt. De Egyptenaren deden verschillende lagen papyrus over elkaar heen, zo werd de boot waterdicht. Van papyrus werd ook papier gemaakt. Dunnen lagen werden over elkaar heen gelegd en op een bepaalde lengte afgesneden. Zelfs pennen werden van papyrus stengels gemaakt.

De oude Egyptenaren waren er geïnteresseerd in de astronomie, de sterrenkunde. De Egyptenaren konden eeuwen geleden al onderscheid maken tussen sterren en planeten. De planeten die ze kenden waren : Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus. Ook wisten ze hoe deze planten bewogen. Met de informatie die de Egyptenaren van de sterren hadden verkregen, maakten ze een kalender. De Egyptenaren ontdekten dat de ster Sirius in een vaste baan om de aarde bewoog. En als de ster op een bepaalde plek stond, stroomde de rivier de Nijl over. De ster Sirius werd ook wel Sopdet genoemt en in het Grieks werd ie Sothis genoemt.

Met de ontdekking van het verband tussen de ster Sirius en het overstromen van de Nijl werd de kalender gemaakt. Het nieuwe jaar begon als de Nijl overstroomde.

Waarschijnlijk was het Imhotep die in het Oude Rijk een nieuwe kalender maakte. Deze kalender was gebaseerd op de maan. Door het bestuderen van de maan kwamen de Egyptenaren er achter dat het 29 en een halve dag duurde voordat de maan in een baan rond de aarde was. Dat was natuurlijk een onhandige waarde. Daardoor moest de kalender steeds aangepast worden om niet te veel uit te lopen. Imhotep baseerde de kalender op een jaar. Hij wist dat een jaar 365 dagen duurde. Maar dit zorgde ook voor probleempjes want een jaar neemt eigenlijk precies 365,25 dagen in beslag. Het was een klein verschil maar ook met deze kalender liep met uit.

De Egyptenaren verdeelden een jaar in weken. In een week zaten 10 dagen. Drie weken was één maand (dus 30 dagen ). En vier maanden was één seizoen (dus 120 dagen) . Doordat een jaar uit drie seizoenen bestond dus 360 dagen, was er dus het probleem dat ze vijf dagen te kort kwamen. Op dit probleem op te lossen, voegende ze vijf heilige dagen toe. De heilige dagen waren de verjaardagen van Osiris, Isis, Seth, Nephtys en Horus. Deze dagen waren aan het einde van het jaar en de verjaardagen werden publiekelijk gevierd. De tiende dag van de week was een soort weekeind

(dit moet ik nog in me eigen woorden zetten )

Twee andere papyri (de Ebers- en de Berlijnpapyrus) beschrijven de verbindingen, de kanalen, van het lichaam. Hiermee worden de aders, slagaders, spieren en pezen bedoeld. Het hart lag hiervan in het centrum. Vanuit dit centrum werd lucht, bloed en andere vloeistoffen (waaronder ziekten) vervoerd naar andere delen van het lichaam. Uit deze papyrussen blijkt dat de Egyptenaren goede anatomische kennis hadden van het lichaam. Het is niet duidelijk of ze deze kennis opgedaan hadden uit praktische ervaringen of het mummificeren van lichamen

De economie was strak geleid in het oude Egypte. Men kende het principe van een vrije beroepskeuze niet; de zoon volgde het beroep dat zijn vader deed en zo kon de vader direct als leermeester fungeren. De kinderen van de ambtenaren werden naar de weinige scholen gestuurd om hier te leren lezen en schrijven. Hierdoor konden zij later hun vader opvolgen. Ook het vrije ondernemersschap kende men niet in het oude Egypte.

De farao gaf aan verdienstelijke ambtenaren grond ter exploitatie. Kwam hij op zijn besluit terug dan onteigende hij die persoon weer en verstootte hem ook uit de stand van grondbezitter. In latere tijden veranderde dit echter en kwamen er steeds meer stukken grond in het bezit van families. De farao hield echter wel zoveel over dat hij in ieder geval gegarandeerd was van inkomsten. Ondanks de strakke planning van de economie was deze toch flexibel genoeg om van een lang leven beschoren te zijn. Maar misschien is dat ook wel te danken aan het feit dat iedereen in deze economie bij wet verzekerd was van een baan en daardoor zelfs tot een bescheiden welvaart kon reiken. Of anderzijds misschien het feit dat iedereen onder streng toezicht stond van ongewenst gedrag zwaar en hard werd gestraft.