De vroegere egyptenaren woonden met ze allen rond de Nijl, ze leefden natuurlijk van de landbouw. Maar het land is natuurlijk droog en heet. Ze hebben daar ook een woestijnklimaat. Al het water dat ze nodig hebben komt van de nijl. Daarom hadden de Egyptenaren vroeger een eigen bewateringsysteem. Zoals wij in de loop der jaren een irrigatiesysteem hebben ontwikkeld. Al gebruiken wij nu ook elektriciteit om het water draaiende te houden. De oude egyptenaren groeven kleine kanaaltjes om hun akkers heen en een keer per jaar wanneer de nijl overstroomde stonden deze vol met water. Dan konden ze er gebruik van maken. Ook groeven ze waterputten voor in de dorpen zelf. Dit bewateringsysteem komt ergens ook wel bekend voorals het irrigatie systeem van ons. Maar dan heeft het te maken met de omgeving en de omstandigheden waar mee zij zaten. Irrigatie is het toevoeren van water in plaats van of in aanvulling op de natuurlijke regenval met water van een andere bron om gewassen te laten groeien. Irrigatie vindt vaak plaats in gebieden waar er gemiddeld weinig regenval is.Vermoedelijk is irrigatie voor het eerst uitgevonden in het 6e millennium v.Chr. in Mesopotamië. Net als in egypte hadden ze in mesopotamië niet veel vocht in de grond, en hadden ze het water en andere mineralen vooral uit de nabije rivieren zoals de tigris, en de eufraat. Dit is in egypte natuurlijk de nijl. Hier zijn verschillende methoden van irrigatie:

1.      onder water zetten

2.      kombevloeiing

3.      natuurlijke bevloeiing

4.      kombevloeiing met waterverversing

5.      terrasbevloeiing

6.      oversijpeling

7.      instuwing of bevochtiging

8.      begieting en beregening

9.      druppelirrigatie

10.  cirkelirrigatie

11.  met gietdarmen

12.  Met behulp van irrigatie kan de productie van landbouw- en voedergewassen aanzienlijk toenemen.

In Neder-Mesopatamië hing de landbouw van de waterstanden af. Daarom begon men al vroeg met irrigatiewerken en ook met het bestuderen van de sterrenhemel om de seizoenwisselingen duidelijk vast te kunnen stellen. Vrij vroeg echter bleek ook dat als gevolg van irrigatie verzilting van de grond optrad. Men zocht dan andere landbouwgronden op of teelde planten die beter weerstand bieden tegen zout, zoals gerst in plaats van tarwe.

De meeste oude Egyptenaren waren boeren en leidden een eenvoudig leven. Zij bezaten kleine stukjes grond langs de Nijl.

Net als in mesopotamië verbouwden de egyptenaren 8 tot 9 maanden per jaar tarwe, vruchten en groente. Ze hielden ook geiten, schapen en vee om in hun levensonderhoud te voorzien ten tijde van de jaarlijkse overstromingen.